اولین صبح جمعه با نانی که پسر رفت و تنها خرید

ای جون 

قربون پسر نازم برم که چه قدر بزرگ شده و دوست داره کارهای مستقل انجام بده، البته کمی هنوز دلهره داره ها.

همیشه تو خونه وقتی می خواستیم یه جوری باهات شوخی کنیم می گفتم رادی پاشو برو یه نون بخر بیا و تو هم می گفتی منننننننننن نه من هنوز کوچیکم و انجام این کار برات به معنای یه جورایی بزرگ شدن بود.

من هم تصمیم گرفتم که کم کم کمکت کنم بدون اینکه متوجه اصل قضیه بشی، چون راستشو بخوای چند وقت دیگه می خوای بری مدرسه و باید حتما بتونی یه سری کارها رو مستقل انجام بدی.

به خاطر همین از حساب کردن پول تو مغازه و نحوه انتخاب یک چیز تو تره بار و فروشگاه و نشستن تو ماشین جلوی نانوایی و فرستادنت برای خرید نان شروع کردیم.

تا یک روز قرار شد بری نان بخری که خودت هنوز تردید داشتی و با دلهره می خواستی بری که باز آخر کاری بابا باهات همراه شد ولی قرار شد کاری بهت نداشته باشه و نان خردیدن رو خودت انجام بدی. که اونجا فهمیدی که نان گاها خیلی داغه و باید حتما یه کیسه با خودت ببری که برات بذارن اون تو.

ولییییییییییییی سرانجام روز موعود رسید.

صبح جمعه ای خسته هنوز از بیرون رفتن دیشب خسته بود و نانا خانم هم که نذاشته بود خوب بخوابم با صدای شما دو تا بیدار شدیم. من بهت گفتم به جایی که ما رو بیدار کنی می رفتی یه نون می خریدی ، که این بار بر خلاف همیشه بدون بونه قبول کردی و بابا هم بهت یه ساک پارچه ای داد و پول.

و تو بی خبر که بابا هم به حالت آماده باش.

تا تو از در رفتی بیرون بابا تند تند لباس پوشید، من هم گزارشگر لحظه ها بدو آسانسور رفت پایین ، حالا از در رفت بیرون و خلاصه راستشو بخوای دل تو دلم نبود تا برگردی .

بعد یک ربع اومدی با نون تو دیگه و بابا هم چند دقیقه بعد اومد.

آخ که خوردن این نون چه حالی می داد.

البته که خوبی این داستان این بود که تو اصلا متوجه مراقب دورا دور بابا نشدی.

فدای تو بشم 

امیدوارم بتونیم تو رو کاملا با یه شخصیت مستقل و کامل بار بیاریم.

نون آور خونه من فدای تو بشم با اون دو تا چشم سیاهت