پايان 30 ماهگي پسرم

سلام رادوين عزيزم 

گل پسر مامان 

صبح تو اداره داشتم بهش فكر مي كردم ، چه زود دو سال گذشت از روزي كه من بعد از مرخصي زايمان برگشتم سر كار.

چه روز دلهره آوري بود

گاهي ميشه كه باورم نميشه اين قدر روز گذشته 

ولي الان پسر نازدونه من 30 ماهه شده 

ديگه مثل قبل نگران نيستم ليوان آب از دستش بيافته ، نمي تونه حرف بزنه ، نمي تونه درست راه بره و هزار تا اضطراب ديگه 

پسرم الان يك وروجك به تمام معنا شده 

به قولي ميشه بگي از ديوار راست هم بالا ميري ( از حفاظ در كه بابا مي بنده تا در اصلي رو باز بذاره تا هواي خونه عوض بشه با اينكه شيارهاش كج كجه تو ازش بالا مي ري)

مني كه ذوق مي كردم پسرم يك كلمه مي گه ... واي جمله دو كلمه و بعدش جمله سه كلمه اي ميگه ، الان از جمله بندي هاي بلندت ذوق مي كنم.

از اينكه چيزي مي خواستي و من نمي فهميدم چي مي خواي ولي الان خودت قشنگ مي گي :مامان آب بده يا من لالا دارم ، بريم جيش كنيم ، پي پي داره مياد ، مامان قصه بگو ، من اين نانا (آهنگ )رو دوست ندارم ، صداش و زياد كن ، بريم خونه بابايي ، ناهار بيا خونه ما ، داريم ميريم عروسي و ..... هزاران جمله ديگه كه پشت سر هم رديف مي كني و من از ديدن اين همه بزرگ شدن تو برات ضعف مي كنم.

از اينكه خودت ديگه با اسباب بازي هات بازي مي كني 

برام قصه تعريف مي كني 

چند تا شعر بلدي 

با صداي بلند صلوات مي فرستي 

عاشق رقصيدنتم و به خصوص زماني كه ميري دست بقيه رو هم مي گيري و بلند مي كني تا باهات همراهي كن.

واي اين و برات بگم 

يعني اين كارت داستانه 

اينكه تو راهپله خونه ماماني اينا دم دم ماماني رو بوس مي كني و خداحافظي مي كني بعد ميري بغل بابا و يك پاگرد ميري پايين و به بابا رضا مي گي باستا و رو به ماماني ميگي بيا بوس بده و

فداي مامان گلم هم بشم كه هر بار پله ها رو مياد پايين و تو رو بوس ميكنه

يعني اين بوووس براي هر دوتون يه حال ديگه ميده

خدا را شكر

پسرم برات آروز ميكنم صحيح و سالم بزرگ شي

اين و بدون من و بابا رضا عاشقانه دوست داريم.