ماموريت كاري مامان به كره و نديدن پسر براي حدود 2 هفته

پسر گلم 

همه جون مامان 

الان كه دارم اين مطلب و دوباره برات مي نويسم حدود يك سال ميشه كه از سفر مامان گذشته 

پارسال مهر ماه بود كه من به عنوان كارشناس فني بايد همراه تيم به بازي هاي پاراآسيايي كه تو كره بود مي رفتم 

دل تو دلم نبود و همه نگرانيم دوري از تو بود

از اينكه مامانم اينا و بابارضا چيزي برات كم نمي زارن خيالم راحت بود 

ولي دلم برات تنگ مي شد.

تا حالا اين مدت طولاني از تو و بابارضا دور نبودم.

تو فرودگاه موقع رفتن تا آخر دقيقه كه مي شد پيشت بودم و باهات بازي مي كردم 

قربون قدم هات برم كه تازه راه افتادي و همه سالن فرودگاه رو چك مي كردي 

اين جوري بگم از كل اون كاروان من آخرين نفر بودم كه از گيت رد شدم و همه دلم موند پيش شما و جسممو بردم و خيلي خودمو نگه داشتم كه اشك نريزم

از گيت رد شديم  و من اولين كاري كه كردم رفتم از سرپرست كاروان سيم كارت كره ام رو گرفتم و سريع شماره رو براي بابارضا ومامانم پيامك كردم تا بتونن باهاشون در تماس باشم 

و بعد هم منتظر شديم تا هواپيما براي پرواز حاضر بشه 

و چون كل هواپيما ورزشكار